Kloosterweekend Brunssum 2025!
Reisverslag Kloosterweekend Brunssum – Vier dagen vol geloof, vriendschap en verdieping
Dag 1 – Consecratie, ontmoeting en spel
Vanochtend begon onze reis met Consecratie op Locatie in Dronrijp. Samen met de parochie genoten we van een gezamenlijk ontbijt, waarna we de heilige mis vierden in de eeuwenoude Salviuskerk. De sfeer was bijzonder – een moment om ons hart af te stemmen op God en het weekend te beginnen in Zijn aanwezigheid. In de homilie werden we uitgenodigd om onze dagen in Brunssum te beleven als pelgrims: op zoek naar verdieping, verbondenheid en God zelf.
Om 11:30 uur vertrokken we richting de Blauwe Zusters in Brunssum. Na een reis vol gesprekken en muziek kwamen we rond 15:30 uur aan. De ontvangst was warm. Samen namen we het programma door, stemden we af wie waar zou helpen, en richtten onze kamers in. Ook kregen we onze T-shirts, speciaal voor dit kloosterweekend!
Het avondeten bestond uit een eenvoudige, maar voedzame maaltijd van soep en brood. In navolging van Handelingen 2:46 – "Zij braken het brood in hun huizen en gebruikten hun maaltijden in blijde eenvoud van hart" – ervoeren we de schoonheid van samen delen en danken.
's Avonds maakten we kennis met de zusters en gaven we hen een cadeaupakket als teken van waardering. Zij leven namelijk van donaties, dus hebben we hen een mand vol schoonmaakartikelen gegeven en wasmiddel. Ook kregen ze een (tweede) frituur, die ze gebruiken voor de activiteiten die ze organiseren voor de kinderen uit het dorp. Daarna speelden we een interactief spel: 'de verraders'. Twee spelers kregen een vraagteken, de rest een woord. Wie is te vertrouwen? Het zorgde voor veel plezier, zeker nadat dit niet door iedereen helemaal goed werd begrepen!
We sloten de dag af met het gezamenlijke avondgebed in de kapel. De structuur, stilte en eenvoud van de gebeden brachten rust en gaven richting aan ons hart. Daarna genoten we nog van een korte avondontmoeting. Morgen wacht een dag vol catechese, (lichte) arbeid en aanbidding.
Dag 2 – Trots geloven, dienstbaarheid en identiteit
De nieuwe dag begon vroeg met stille aanbidding in de kapel. Voor de één een moment van meditatie, voor de ander gebed of lezing uit de bijbel. Deze dagelijkse ontmoeting met Jezus in het Allerheiligste Sacrament vormde het fundament van onze dag.
Na het gezamenlijke ochtendgebed – met de app Getijdengebed – volgde een stevig ontbijt. Daarna gingen we over naar de eerste catechese van het weekend. Een inleiding op ons thema; Trots geloven in de tijd van nu. Pastoor Marco nodigde ons uit tot reflectie: Wat betekent het om katholiek te zijn in een seculiere samenleving? Hoe kun je je geloof met vreugde en overtuiging belijden zonder in arrogantie of angst te vervallen? De Bijbel roept ons op tot heilige fierheid: "Wie zich voor Mij schaamt… voor die zal ook de Mensenzoon zich schamen" (Lc. 9:26).
De mis in de kapel was bijzonder. De lezingen verwezen naar Paulus' ervaring in Korinthe: hij dacht alleen te zijn, maar God zei: "In deze stad behoren velen Mij toe." Dit was een bemoediging – ook wij zijn niet alleen. De Kerk leeft, Christus is met ons. Dit hoorde we in de overweging van Stef.
Na de mis gingen we aan de slag voor de zusters. Dienstbaarheid is liefde in actie! We werkten aan de binnentuin, poetsten ramen, en herstelden voegwerk bij de entree. Werken voor de zusters voelde ontzettend goed. Dankbaar zijn we dat we iets voor hen op deze manier kunnen betekenen.
's Middags bezochten we de Benedictusberg in Vaals. In de abdij baden we het Noon-gebed met de monniken en kregen we catechese van pater Matthieu over onze eigen identiteit en hoe we kunnen bidden. "Je bent niet wat je doet, bezit of presteert – je bent een geliefd kind van God." Ook is het misschien wel het belangrijkste om tijd te maken om te bidden. Want wanneer het niet lukt om te bidden, gaat er iets mis. Het gaat om 'nee' durven zeggen tegen zaken die minder belangrijk zijn dan God. We spraken in tweetallen over hoe dit raakt aan onze eigen levenservaring. Een mooi, open en kwetsbaar moment volgde voor onze groep. Waarin diepe gevoelens en emoties werden gedeeld, wat was dat mooi! Een hechte groep werd gevormd.
Terug in Brunssum was er vrije tijd – voetbal, schommelen, bijpraten met de zusters. Intussen bakten Tamy en Mirela verrukkelijke pizza's. We sloten af met een pubquiz over geloof, cultuur en algemene kennis. De finale was spannend, maar Team Benedictus won!
Dag 3 – Getuigenis, rozenkrans en sacramenten
Ook deze dag begon met stille aanbidding en ochtendgebed. We werden eraan herinnerd: wie bidt, leeft niet alleen, maar leeft verbonden met God.
De catechese ging vandaag over getuigenis. "Gij zult mijn getuigen zijn" (Hand. 1:8). Wat betekent het om van je geloof te getuigen? Hoe doe je dat oprecht, nederig en krachtig? We leerden dat een getuigenis altijd naar Christus moet verwijzen – Hij is het centrum van ons geloof.
Na de catechese gingen we opnieuw aan het werk. De tuin werd nog mooier, de ramen nog helderder, en zelfs de dakgoten werden leeggehaald. We leerden in de praktijk dat dienen een vorm is van bidden met de handen!
Daarna vierden we samen de heilige mis. Het Evangelie en de homilie gingen over Maria's Magnificat. Zij die zich klein acht, wordt groot in Gods ogen. Zij die niets bezit, wordt overvloedig gezegend. Maria leert ons hoe we vreugdevol kunnen zijn in Gods belofte.
's Middags reden we naar Munstergeleen, waar pater Karel geboren werd. In zijn kapel, waar vele genezingen worden toegeschreven aan zijn voorspraak, baden we en werden stil. Vervolgens maakte we een wandeling terwijl we als groep de rozenkrans baden – voor sommigen een eerste ervaring. We eindigden bij de Lourdesgrot, zingend Te Lourdes op de bergen. Dit maakte een diepe indruk op de mensen die aanwezig waren, en op onszelf!
Na terugkomst in het klooster maakten Tamy en Mirela een grote pan Pasta Pesto. Na het eten volgden nog twee catecheses. De eerste: Geloof in actie. Hoe leef je het geloof vandaag? Online? Eén op één? Of in dienstbaarheid, zoals Zosia heeft gedaan in haar missiewerk met de Blauwe zusters? De tweede catechese was over het sacrament van boete en verzoening. Pater Johannes legde uit: biechten is geen schaamte, maar bevrijding. Christus wil onze lasten dragen. Maar hoe doe je dat op een goede manier. Hij legde het ons haarfijn uit, waarna wij klaar waren op dit sacrament te ontvangen.
Na het avondgebed nam iedereen de stap naar de biecht! Voor sommigen was het lang geleden, voor anderen de eerste keer. Maar één voor één mochten we de woorden horen: "Ik ontsla u van uw zonden." Wat een genade hebben we ervaren, wat een feest!
We sloten af met kampvuur, marshmallows, s'mores (met dank aan zuster Perpetual Help) en een paar potjes weerwolven. Gelach, vriendschap, verbondenheid.
Dag 4 – Een zending tot dankbaarheid
We stonden vroeg op – ondanks de late avond – en begonnen opnieuw met aanbidding en ochtendgebed. Daarna snel ontbijten en op naar de Benedictijnen in Vaals.
In de crypte kregen we een korte rondleiding van pastoor Marco. Daarna woonden we de Latijnse mis bij. Voor velen de eerste ervaring met de buitengewone vorm. Zang, stilte, ritme, eerbied – het bracht velen tot verwondering. "De liturgie is de hemel op aarde," werd gezegd.
Na de mis ontmoetten we Mgr. van Megen, pauselijk nuntius in Kenia. Hij vertelde over de vreugdevolle, dansende missen in Afrika – soms wel zes uur lang! Ook pater José van Clear Creek Abbey (VS) vertelde over hun bloeiende Benedictijnse gemeenschap aldaar. Daar wonen op het moment 70 monniken en er is een wachtlijst om in te treden. Inspirerend hoe het geloof wereldwijd groeit en mensen trekt!
Terug in Brunssum maakte Marco en Tamy lunch, bestaande uit snacks. Intussen begonnen we, helaas, met opruimen en inpakken. Tijdens de lunch zongen we voor Madelief en Liselotte die morgen jarig zijn.
Na de grote schoonmaak sloten we af met een kringgesprek. Iedereen deelde wat hem of haar geraakt had. Woorden als: "Ik ben dichter bij God gekomen." "Ik voelde me veilig in de groep." "Ik heb God leren herkennen in de stilte." Het was een moment van diepe dankbaarheid.
We bedankten de zusters met een Fries pakket. Zij waren zichtbaar geraakt door onze aanwezigheid. "Kom gauw terug," zeiden ze. Na een groepsfoto laadden we alles in en reden we naar huis. Moe, maar bovenal: vervuld van geloof, hoop en liefde.
Dierbare jongeren; blijf getuigen. Maak tijd voor gebed. Draag je geloof met vreugde. En leef in dankbaarheid. Blijf trots geloven in de tijd van nu!