Terugblik op een gezegend jaar

31-12-2025

Wanneer ik terugkijk op het afgelopen jaar met United In Faith, overheerst een diep gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid voor wat ons is toevertrouwd, voor de jongeren die hun weg naar onze groep vonden en voor alles wat zich in de ontmoetingen heeft mogen ontvouwen. Wat zichtbaar werd, ging verder dan losse activiteiten.

Als voorzitter kijk ik met vreugde en verwondering terug. Zeker niet omdat alles vanzelf ging, maar omdat we telkens opnieuw hebben ervaren dat God werkt in trouw. Juist in het blijven komen, het samen bidden en het volhouden ontstond ruimte voor groei. United In Faith is het afgelopen jaar gegroeid, niet alleen in omvang of activiteiten, maar ook in onderlinge verbondenheid en vertrouwen. Het besef van verantwoordelijkheid voor elkaar en samen één zijn is zichtbaarder dan ooit.

De Eerste Vrijdagen als dragende lijn

De Eerste Vrijdag van de maand vormde opnieuw een vaste en herkenbare lijn door het jaar heen. Steeds opnieuw kwamen we samen rond de Eucharistie en de aanbidding. Deze avonden boden rust in de drukte van alledag en hielpen jongeren om hun geloof een vaste plek te geven. Door samen te eten, te luisteren en met elkaar in gesprek te gaan. Daar ontstond ruimte om God en elkaar werkelijk te ontmoeten.

We stonden door middel van catecheses stil bij onder andere het ritme van het kerkelijk jaar en bij de betekenis daarvan voor het dagelijks leven. Catecheses hielpen om woorden te geven aan wat vaak onuitgesproken blijft. De stilte tijdens de aanbidding bood velen een moment van thuiskomen. Bijzonder was de Eerste Vrijdag in augustus, waarin een grote groep jongeren en parochianen samenkwam rond Alex van den Hende; pasgewijde priester. Het liet zien hoe breed en levend onze gemeenschap inmiddels is geworden.

Geloven zichtbaar maken in dienstbaarheid

Ook dit jaar hebben we bewust gezocht naar manieren om geloof concreet te laten worden. Dat werd zichtbaar tijdens de bingo voor de Vastenactie. Vanuit de viering stapten we het parochieleven in en werd ontmoeting verbonden met geven. Het was een dag waarin barmhartigheid geen abstract begrip bleef, maar handen en voeten kreeg in kleine gebaren en gedeelde aandacht.

Later in het jaar kwam dit opnieuw tot uitdrukking bij het rondbrengen van kerststukjes bij kwetsbare ouderen. Jongeren trokken eropuit om licht en nabijheid te brengen. De reacties die zij ontvingen maakten diepe indruk. Zulke momenten laten zien dat Kerk-zijn niet groots of spectaculair hoeft te zijn om betekenisvol te zijn.

Kloosterweekend Brunssum

Het kloosterweekend in Brunssum neemt een bijzondere plaats in wanneer ik terugkijk op het afgelopen jaar. Niet alleen vanwege het programma of de intensiteit van de dagen, maar vooral vanwege wat dit weekend met ons als groep en als leiding heeft gedaan. Het samen verblijven in een kloosteromgeving bracht ons in een ander ritme, los van de dagelijkse drukte, en maakte ruimte voor stilte, aandacht en echte aanwezigheid.

Voor veel jongeren werd dit weekend een kantelpunt. Tijd nemen voor gebed en aanbidding, leven vanuit een vaste structuur en samen verantwoordelijkheid dragen voor het dagelijkse reilen en zeilen, bracht verdieping die niet afgedwongen werd, maar vanzelf mocht ontstaan. De catecheses nodigden uit tot eerlijke reflectie over geloof, identiteit en het leven als katholieke jongere in deze tijd. Er werd geluisterd, gedeeld en gezwegen. Dat alles droeg bij aan een sfeer van vertrouwen en veiligheid.

Ook het ontvangen van het sacrament van boete en verzoening heeft diepe indruk gemaakt. Voor sommigen was dit een eerste ervaring, voor anderen een terugkeer na lange tijd. De rust waarmee dit gebeurde en de openheid die daarna voelbaar was, lieten zien hoe bevrijdend het kan zijn om opnieuw te beginnen. De woorden die later gedeeld werden, spraken over innerlijke ruimte en hernieuwde nabijheid van God.

Wat dit weekend echter ook zo bijzonder maakte, is dat het niet alleen de jongeren raakte. Ook voor mij persoonlijk was Brunssum een moment van groei. De eenvoud van het kloosterleven, de trouw van het dagelijkse gebed en de gesprekken die daaruit voortkwamen, hebben mij opnieuw bepaald bij waarom dit werk belangrijk is. Ik durf hierin ook namens de mede leiding te spreken. Dit weekend heeft ons als team verdiept en versterkt. Het bracht ons dichter bij elkaar en gaf hernieuwde helderheid over onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor deze jongerengroep.

De ontmoetingen buiten het klooster, bij de Benedictijnen in Vaals, verdiepten dit besef verder. Zij lieten zien dat de Kerk groter is dan onze eigen omgeving en tegelijk dichtbij komt wanneer geloof met eenvoud en toewijding wordt geleefd. Jongeren én leiding keerden huiswaarts met een dieper vertrouwen en een sterker gevoel van roeping binnen de gemeenschap.

Brunssum was daarmee meer dan een activiteit in het jaarprogramma. Het werd een gedragen moment dat doorwerkt, in gesprekken, in keuzes en in de manier waarop we als jongerengroep verder willen gaan. Het is een ervaring waarvoor ik, persoonlijk en namens de mede leiding, bijzonder dankbaar ben.

Ontmoeting en vreugde

Naast verdieping was er volop ruimte voor ontspanning en samenzijn. De zomeractiviteit liet zien hoe groot en divers de groep inmiddels is geworden. In een open en ongedwongen sfeer leerden nieuwe jongeren de groep kennen en voelden zij zich snel welkom.

Ook het bowlinguitje en het uitje naar Hellendoorn voor misdienaars en acolieten onderstreepten hoe belangrijk het is om samen te genieten en waardering uit te spreken. Deze momenten versterken de onderlinge band en laten zien dat geloof en vreugde elkaar niet uitsluiten, maar juist kunnen verdiepen.

Verbonden met de bredere Kerk

De Katholieke Jongerendag was voor onze jongerengroep een moment van herkenning en bevestiging. Voor het eerst waren we hier als United In Faith aanwezig, en toch voelde het meteen vertrouwd. Het samen optrekken naar deze dag, het onderweg zijn en het samen binnenkomen in een ruimte die gevuld was met jongeren uit het hele land, maakte duidelijk dat geloof niet iets geïsoleerds is. We maken deel uit van een levende Kerk, gedragen door velen die dezelfde weg zoeken.

De viering van de Eucharistie maakte diepe indruk. Het samen zingen en bidden met zoveel jongeren bracht een bijzondere intensiteit met zich mee. Traditie en eigentijdse vormen kwamen samen op een manier die niet afleidde, maar juist hielp om de kern te ervaren. De stilte tijdens de aanbidding was misschien wel het meest sprekend. In een volle ruimte werd het stil, en juist daar werd voelbaar hoe nabij Christus kan zijn wanneer mensen zich samen tot Hem richten.

De inhoudelijke momenten van deze dag boden verdieping die verder reikte dan inspiratie alleen. Er werd gesproken over geloof in het dagelijks leven en over de moed die nodig is om christen te zijn in deze tijd. Voor veel jongeren was het helpend om te merken dat hun vragen niet uniek zijn, en dat zoeken bij het geloof hoort. Dat besef geeft rust en sterkt het vertrouwen om de eigen weg te blijven gaan.

Wat deze dag vooral heeft laten zien, is dat geloof gedragen kan worden door gemeenschap. Jongeren zagen dat zij niet alleen staan in hun overtuiging, en dat er ruimte is om jezelf te zijn binnen de Kerk. Voor ons als leiding was dit eveneens een bemoedigende ervaring. Het bevestigde het belang van wat we lokaal proberen op te bouwen. Een jongerengroep die geworteld is in de parochie en tegelijk openstaat voor de bredere Kerk.

De Katholieke Jongerendag werkte door na afloop. In gesprekken onderweg naar huis en in de weken daarna klonk terug hoe deze ervaring vertrouwen gaf. Vertrouwen in het geloof, maar ook vertrouwen in de weg die we als jongerengroep samen gaan. Het was een dag die richting gaf en opnieuw liet zien waarom ontmoeting op dit niveau zo waardevol is.

Ambassadeursprogramma

Een belangrijke stap dit jaar was de start van het ambassadeursprogramma. Vanuit de overtuiging dat jongeren niet alleen ontvangers zijn, maar ook mede bouwers, is bewust ruimte gemaakt voor jong leiderschap. Ambassadeurs zijn jongeren die verantwoordelijkheid nemen en actief bijdragen aan de sfeer en de continuïteit van de groep.

Zij zorgen ervoor dat nieuwe jongeren zich gezien weten en denken mee over de richting van de jongerengroep. Hun inzet is zichtbaar tijdens activiteiten en merkbaar in de manier waarop de groep samen functioneert. Deze rol ontstaat niet toevallig, maar groeit vanuit vertrouwen en betrokkenheid. Als voorzitter en als bestuur zijn wij dankbaar voor hun inzet en bereidheid om verantwoordelijkheid te dragen. Hun aanwezigheid draagt bij aan een veilige en warme omgeving waarin jongeren durven groeien.

Tegelijk blijft de uitnodiging openstaan voor jongeren die hun talent willen inzetten. Of dat nu gaat om organiseren, creativiteit of het begeleiden van gesprekken, iedere bijdrage telt. We geloven dat leiderschap vele vormen kent en dat groei begint bij beschikbaarheid.

Vooruitzien

Wat dit jaar vooral zichtbaar werd, is dat jongeren zich steeds meer thuis voelen en verantwoordelijkheid durven nemen. Initiatief ontstaat vanzelf wanneer vertrouwen groeit. Dat werd ook zichtbaar in nieuwe ideeën en projecten die vanuit de groep zelf zijn ontstaan.

Met dezelfde dankbaarheid kijken we vooruit naar het nieuwe jaar. We gaan verder met wat vertrouwd is en staan open voor nieuwe initiatieven. Daarbij blijft ons verlangen hetzelfde: jongeren begeleiden op hun geloofsweg en hen een plek bieden waar zij zich gedragen weten.

Wanneer wij vooruitkijken, doen wij dat met vertrouwen en verwachting. Achter de schermen is er de afgelopen tijd hard gewerkt aan de planning voor 2026. Met zorg en toewijding hebben we opnieuw een programma uitgewerkt dat uitnodigt tot samenkomen en verdere groei van de jongerengroep. We zijn trots op wat er is ontstaan en kijken ernaar uit om dit samen met de jongeren te beleven. De nieuwe planning maken wij bekend op zondag 4 januari. Tot die tijd houden we het nog even bewust spannend, in het vertrouwen dat het komende jaar opnieuw veel moois mag brengen.

Dank aan jongeren, vrijwilligers, ambassadeurs en het bestuur

Allereerst wil ik mijn diepe dank uitspreken richting het team achter United In Faith. Voor Tamy, Sytse, Maaike en pastoor Marco Conijn. Wat voor velen onzichtbaar blijft, is hoeveel tijd, inzet en afstemming er nodig is om een jongerengroep als deze te dragen. Achter iedere avond en iedere activiteit gaat voorbereiding schuil. Samen dragen we deze verantwoordelijkheid, met plezier en met overtuiging, omdat we het belang ervan zien. Zonder hun inzet en zonder onze samenwerking zou dit alles eenvoudigweg niet mogelijk zijn.

Daarnaast gaat mijn dank uit naar alle jongeren die zich verbonden weten met United In Faith. Naar ieder die zijn weg naar de groep vond, bleef komen, meedacht of eenvoudigweg aanwezig was. Ook de vrijwilligers van de Heilige Jacobus de Meerdere parochie verdienen hier nadrukkelijk erkenning. Onze ambassadeurs, Rocla, Marjet, Liselotte, Madelief, Jelmer en Iris, vervullen de laatste maanden hierin ook een bijzondere rol. Door hun inzet en hun bereidheid om verantwoordelijkheid te dragen groeit United In Faith uit tot een plek waar jongeren zich gedragen weten en zich welkom mogen voelen.

In datzelfde licht wil ik ook nog even kort stilstaan bij de introductie van onze merchandise. Met de Faith – Trust in God Collection hebben we dit jaar een zichtbare uitdrukking gegeven aan wat ons verbindt. Niet als doel op zich, maar als teken van herkenning en verbondenheid. Het is mooi om te zien dat jongeren hun geloof ook buiten onze bijeenkomsten durven laten zien. Dat deze collectie zo warm is ontvangen, bevestigt dat geloof niet verborgen hoeft te blijven, maar met eenvoud en overtuiging gedragen mag worden.

Trots en geloof

Tot slot wil ik nog iets delen over trots, een woord dat misschien schuurt, maar dat voor mij dit jaar opnieuw betekenis heeft gekregen. Tijdens het kloosterweekend stond trots geloven in deze tijd centraal. Dat thema heeft mij persoonlijk geraakt en aan het denken gezet. Ik ben een gelovige die durft te staan voor zijn geloof. Een trotse katholiek, uitgesproken in overtuiging. Misschien speelt mijn Roemeens orthodoxe achtergrond daarin een rol, een traditie waarin geloof zichtbaar mag zijn en niet verborgen hoeft te blijven. Voor mij is geloof iets waarvoor je mag uitkomen, met openheid en met overtuiging.

Tegelijk weet ik heel goed dat trots in de Bijbel kritisch wordt benaderd. Er staat immers geschreven: "Iedereen die hoogmoedig is van hart, is de HEER een gruwel" (Spreuken 16,5). Die waarschuwing neem ik serieus. Het gaat hier niet om verheffing van onszelf, maar om de houding van het hart. Toch durf ik voorzichtig te zeggen dat er ook een andere vorm bestaat, een vorm die niet voortkomt uit zelfverheffing, maar uit dankbaarheid.

Wat ik zie bij onze jongeren, is een verlangen naar helderheid en waarheid. Naar iets dat uitgesproken mag worden. Naar betekenis die niet wordt afgezwakt of ingepakt. Ik merk dat juist dát hen aanspreekt en houvast geeft. Misschien zijn we als katholieken soms wat terughoudend geworden, bijna verlegen, terwijl onze traditie zo rijk en dragend is. Wat wij als vanzelfsprekend ervaren, blijkt voor velen juist bijzonder te zijn.

Een gemeenschap om te koesteren

En ja, in die zin ben ik trots. Trots op onze jongerengroep en op de jongeren die zich verbinden. Trots op onze parochie en op de geloofsgemeenschap waarin jong en oud elkaar kennen en dragen. Wat hier voelbaar is, is levend geloof en onderlinge betrokkenheid. Een plek waar mensen elkaar zien en waar Christus het midden vormt. Dat is geen vanzelfsprekendheid. Dat is een gave. Misschien mogen we die gave soms wat meer benoemen en koesteren.

Dank aan God en vooruitblik

Boven alles wil ik God danken voor Zijn nabijheid in het afgelopen jaar. Voor de kracht en de wijsheid die ons steeds opnieuw worden gegeven, ook wanneer we zoeken of vooruit moeten kijken. In Christus vinden wij richting en houvast, en ervaren wij dat wij dit werk niet alleen dragen. Wat wij als jongerengroep mogen opbouwen, doen wij in vertrouwen dat God met ons meegaat en ons leidt. Moge alles wat wij doen blijven voortkomen uit die verbondenheid en ten dienste staan van ieder die wij ontmoeten.

Ik wens iedereen die zich verbonden weet met United In Faith een gezegend 2026. Moge het komende jaar ruimte geven voor verdieping, gedragen worden door hoop en ons als gemeenschap blijven vormen.